1,5roku Anielowej!

Półtora roku.

Tyle mineło od TEGO dnia. 

10 września 2013r.

Od tego czasu kompletnie przewartościowałam swoje życie, moje potrzeby i zachcianki spadły na drugi plan. Przyzwyczaiłam się, że już nie robię wszystkiego dla siebie, a dla NIEJ. 

I to jest na swój sposób wspaniałe i cudowne, choć wymaga wyzbycia się sporej ilości egoizmu.

To jest nasz najlepszy czas- gdy ja jestem jeszcze w domu, a ona nie chodzi do przedszkola, a z drugiej strony już dużo rozumie i potrafi pokazać czy chce daną czynność ze mną wykonywać czy nie.

Miałam wspaniałą ideę na zdjęcia dzisiejszego dnia- Anielowa spacerująca z wózkiem i lalą (najlepiej uśmiechając się do mnie;) ale, ale... Spacerowanie z wózkiem zdecydowanie nie przypadło jej do gustu, niestety. Wolała zbiegać z górki i uciekać mi po całym terenie. Wózio stał. Byłam też pewna, że po tak intensywnym południu na drzemkę popołudniową zaśnie szybciutko, jednak ona ma swoje scenariusze i postanowiła dzisiaj odpuścić sobie spanie całkowicie!!! ;)

Gdybym miała zrobić małe podsumowanie... Choć nie widzę w tym głębszego sensu;)

-potrafi spać sama całą noc (bez picia);

-na część spacerów chodzi nóżkami;

-pokazuje: nos, oko, buzia, ucho, włosy;

-nie używa smoczka;

-śpiewa 'sto lat';

- szybko adaptuje się wśród nowych osób;

-przynosi mi telefon, gdy dzwoni :D

-jest mistrzem w wywalczaniu danej zabawki od innych dzieci (chyba nikt tam mocno nie gryzie jak ona) ;P

-pije z kubka, gdy ja go trzymam (gdy nie trzymam też pije, ale żeby była sucha...;);

-na nocniku siedzi tylko w ciuchach;

-wciąż nie przepada za kąpielą;

-prawie wcale nie je mięsa (szynka, parówki, kotlecik- nic z tych rzeczy);

-uwielbia ser żółty

JAK TEN CZAS LECI! :)